Dziś trochę więcej napiszę niż zwykle.I nie będę się odnosić głównie do wierzących, lecz tych co są w zwątpieniu, bądź nie wierzą.Wiem,że nie wszyscy mogą zrozumieć, to co tu napiszę, że nie każdy weźmie to do serca...Ale pisze to po to by może komuś pomóc i podzielić się tym co dla mnie ważne.Ostatnio na religii ksiądz dał nam piękny list i kiedy go czytałam, to dosłownie miałam odpowiedzi na wszystkie swoje pytania. Ostatnio żyłam nieco w zwątpieniu i już nie wiedziałam co robić, jak się modlić, jak żyć. Gdzie znów się odnaleźć ? I wtedy ta lekcja religii. Może to dziwne, ale dostałam nową nadzieję. Wiem,że to nie było przypadkowe. Wiem,że Bóg chciał mi pokazać,że jest,że zawsze mi pomoże. No dobrze z mojej wypowiedzi to tyle bo jeszcze trochę do czytania macie, a mianowicie :,,List o modlitwie"
,,Pytasz mnie: po co się modlić? Odpowiadam ci: aby żyć. Tak, by naprawdę żyć, trzeba się modlić. Aby żyć i kochać, bo życie bez miłości nie jest życiem. To samotność w pustce, więzienie i smutek. Tylko ten, kto kocha, prawdziwie żyje. I tylko ten kocha, kto czuje się kochany, ogarnięty i przemieniony przez miłość. Jak roślina wydaje owoce tylko wtedy, gdy ogarną ją promienie słońca, tak ludzkie serce nie otworzy się na pełne i prawdziwe życie, jeśli nie dotknie go miłość. A zatem miłość rodzi się ze spotkania i żyje dzięki spotkaniu z miłością Bożą, największą i najprawdziwszą miłością ze wszelkich możliwych miłości, a nawet miłością wykraczającą poza wszelkie nasze definicje i wszystkie nasze możliwości. Modląc się, pozwalamy miłować się Bogu i wciąż od nowa rodzimy się do miłości. Dlatego też ten, kto się modli, żyje w czasie i dla wieczności. A ten, kto się nie modli? Taki człowiek wystawia się na ryzyko wewnętrznej śmierci, gdyż prędzej czy później zabraknie mu powietrza do oddychania, ciepła do życia, światła, by widzieć, pożywienia do wzrastania i radości, żeby nadać sens życiu.
