Auschwitz-cierpienie którego nie da się opisać słowami
Ostatnio byłam na wycieczce do Auschwitz. Szczerze-niezapomniane przeżycie. Kiedy słucha się...jak ludzie cierpieli...jak wyglądali...jak byli traktowani...Może teraz nie zdajemy sobie z tego tak sprawy, ale ile w tym jest bólu. I kiedy słyszysz ,że najlepszą pracą było szajs komando...to chce się płakać. Ludzie byli poniżani z każdej możliwej strony. Nie byli traktowani jak ludzie, ale jak zwierzęta. I czy to nie straszne, do czego człowiek jest zdolny? Co brat bratu może zrobić? Kiedy widzisz..to miejsce, słyszysz historie tych ludzi...historie dzieci...to byli niewinni ludzie. Ludzie, którzy chcieli wolności, którzy kochali Polskę i za nią ginęli. To byli bohaterzy, bo musieli zmierzyć się z nieznanym, z bólem i cierpieniem. Ale nie jest to ból jak w XXI w. o chłopak ze mną zerwał...to jest ból niewyobrażalny. Życie strachem. Każdego dnia ginie ci ukochana osoba...To ból, który teraz trudny jest do pojęcia. Bo wyobrażacie sobie być teraz bez toalety? Nie jeść? Być traktowani jak gówno? Jak zwykłe zwierzęta? Zastanawia mnie to, że przewodniczka powiedziała, że Niemcy często biorą tutaj wycieczki jedne z najdłuższych np 6h...Ciekawa jestem czy czy wiedzą...czy są tego wszystkiego świadomi... Myślę, że łatwo jest zataić takie informacje...Ale chyba powinni mieć świadomość.By może kiedyś nie było następnego szaleńca...który zniszczy Polskę...a może i nie tylko. Czy warto zabijać dla pieniędzy...dla ziemi? Ludzie coraz częściej nie mają skrupułów...i to jest okropne. Bo mimo,że teraz świat się rozwinął, to dalej każdego dnia możemy się bać...Ale oni nie robią tego na skalę światową...a to co się stało w czasie wojny...jest niewyobrażalne.Pamiętajcie o tych ludziach. Bo oni cierpieli, byśmy teraz mieli dobrze. To oni byli katowani. To oni walczyli o Polskę. Macie też tu krótki wywiad i kilka zdj, które tam zrobiłam.
To przerażające, co się tam działo. Ludzie byli traktowani gorzej niż zwierzęta. Serce się kraje, gdy słyszy się te historie, pełne rozpaczy i lęku. Byłam kiedyś na wycieczce w Sztutowie, gdzie mieścił się obóz koncentracyjny Stutthof, zginął tam mój pradziadek. Były to dla mnie tak silne emocje, że przez całą wycieczkę szukałam nr obozowego członka mojej rodziny, a gdy weszliśmy do pomieszczenia, gdzie były ogromne piece, czy komory gazowe (już nie pamiętam) popłakałam się. Pozdrawiam,
Według mnie to straszne i zarazem ciekawe miejsce, do którego chcę się udać za trzy lata (pełna rocznica wybuchu II. Wojny Światowej), aby bardziej wczuć się w to miejsce. Świetny post i zdjęcia!
Też tam byłam. Najbardziej wzruszyły mnie zebrane w gablocie włosy. I te buty... ;( we wszystkich rozmiarach. Ile historii pamięta Auschwitz, tego nikt nie wie dokładnie; ani ile dramatów widziały te mury, ani ile niewinnej krwi wsiąknęło w tamtejszą ziemię. Jak to piszę, łzy spływają mi po policzkach.
To miejsce jest przerażające. A Niemcy nowe pokolenie, nie mogą brać odpowiedzialnosci za to co robili ich przodkowie.
OdpowiedzUsuńPs. Proszę rób spacje po kropkach i przecinkach.
Wiem,że nie mogą brać odpowiedzialności, nie o to chodziło,ale czy są świadomi...i ok zaraz poprawię ze spacją :)
OdpowiedzUsuńTo przerażające, co się tam działo. Ludzie byli traktowani gorzej niż zwierzęta. Serce się kraje, gdy słyszy się te historie, pełne rozpaczy i lęku.
OdpowiedzUsuńByłam kiedyś na wycieczce w Sztutowie, gdzie mieścił się obóz koncentracyjny Stutthof, zginął tam mój pradziadek. Były to dla mnie tak silne emocje, że przez całą wycieczkę szukałam nr obozowego członka mojej rodziny, a gdy weszliśmy do pomieszczenia, gdzie były ogromne piece, czy komory gazowe (już nie pamiętam) popłakałam się.
Pozdrawiam,
blogtylkodlamnie.blogspot.com
Zrobiłaś świetne zdjęcia! Mnie to miejsce przeraża co tam się działo.
OdpowiedzUsuńWedług mnie to straszne i zarazem ciekawe miejsce, do którego chcę się udać za trzy lata (pełna rocznica wybuchu II. Wojny Światowej), aby bardziej wczuć się w to miejsce. Świetny post i zdjęcia!
OdpowiedzUsuńTeż tam byłam. Najbardziej wzruszyły mnie zebrane w gablocie włosy. I te buty... ;( we wszystkich rozmiarach. Ile historii pamięta Auschwitz, tego nikt nie wie dokładnie; ani ile dramatów widziały te mury, ani ile niewinnej krwi wsiąknęło w tamtejszą ziemię. Jak to piszę, łzy spływają mi po policzkach.
OdpowiedzUsuńhttp://utwory-wierszem-pisane.blogspot.com/